afdalende trap
een dichter kan niet vliegen,
noch met nat voorhoofd buiten zinnen
treden en holle lucht ademen
dit beeld weerspiegelt schaduw
in een wassen aangezicht
-in alles een tegenpool-
leidt deze trap naar de kip of het ei,
komen randen bloot te liggen
waarlangs de vezels van de ziel bewegen?
het ruikt hier naar vochtige aarde,
een louterend woord ligt op
de betonnen bodem van de kelder
om op bestemde dag, doch
zeker is dat niet, met
zachte hand te worden opgeraapt
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Woensdag, november 20, 2019 17:13 |
| dat lukt zeker als we de juiste tred volgen th | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, november 20, 2019 10:28 |
| Prachtige poëzie laat je lezen Iniduo, graag gelezen en Zonnige groet. Anneke |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Woensdag, november 20, 2019 07:07 |
| en neergeschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2019 | ||
| Thema's: | ||