Hallucinerend
hallucinerend
ik kende de afgrond
in afzet en wist het
langdurig zweven
zag het trillen en beven
van opwaartse druk langs
scherpe stukken rots
voelde het eerste
scheurend contact van
huid als het rode bloed spat
sneller werden rotaties
in het hallucinerend
eenparig versneld gaan
zwart overheerste
in afgesneden lucht op
mijn laatste fatale vlucht
nog weet ik de
aarde te raken en dit
heelal voorgoed te verlaten
wil melker
28/11/2019
Reacties op dit gedicht
| pieter christiaan paardenkooper: | Donderdag, november 28, 2019 11:02 |
| Heftig, hoor. Er moet heel wat aan de hand zijn om zo'n keuze te maken. Ik hoop dat dit voor jou fictief is. Maar als men dit heelal verlaat, wacht er het zijn na de dood, de eeuwigheid, eeuwig wel, of eeuwig wee. |
|
| teun hoek: | Donderdag, november 28, 2019 09:34 |
| zoektocht naar het zijn . th | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, november 28, 2019 09:09 |
| Hiermee weet je ons ook te raken Wil, blijf nog even, Mooie dag gewenst. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2019 | ||
| Thema's: | ||