Beslagen adem
beslagen adem
drogend draaien
de laatste blaadjes
als gebedsmolentjes
aan hun steel
in groene zomer
mantra’s moe
geruizeld kleuren
zij met herfst mee
donkere vennen
weerspiegelen
nog strak de lage
zonnestand in zwart
het warmrijpe
is verdwenen ook
schraalhans heeft de
staart tussen de benen
dan tocht het bos
open plekken stralen
koude uit wind kraakt in
beslagen adem vorstgeluid
wil melker
04/12/2019
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Woensdag, december 04, 2019 15:33 |
| hier meer dampend tot mist th | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, december 04, 2019 13:09 |
| De vorst vriest mijn adem tot een zichtbare wolk, ook dát is natuur Wil die jij zo mooi weet te verwoorden. Zonnige groet. Anneke |
|
| dvp: | Woensdag, december 04, 2019 12:45 |
| ik ben -eerlijk gezegd- stilaan verslaafd aan het lezen van je gedichten: je woordkeuze om een gevoel te creëren is groots! | |
| Stroejaro: | Woensdag, december 04, 2019 06:58 |
| Prachtig. | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2019 | ||
| Thema's: | ||