Helemaal anders nu...
Helemaal anders nu...
Hoe zacht je vel was ben ik vergeten.
Die nacht dat je in bed lag met een ander
vergat ik de kleur van je haar,
hoe je rook, de parfum van je leven.
Was het nu naar aardbeien of naar vanille,
god mag het weten.
Die ander was anders, geen kopie van mezelf,
geen soldaat, niet in staat om bevelen te geven.
Nee, daar kon jij niet meer mee leven.
Hoe je stem klonk kan ik me niet herinneren,
de kleur van je ogen, de trekken van je mond.
Jouw rondingen, als ze er al waren
staan niet meer in mijn geheugen geschreven.
Het is allemaal anders nu,
ik, ik moet het alleen zien te overleven...
esteban 12/12/2019
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, december 12, 2019 19:50 |
| Zo voelbaar mooi geschreven. Ik lees en herlees. Beklijvend mooi. Ik hou van de gedichten die jij schrijft. Erg veel dank voor je prachtige en vriendelijke reactie. En voor het delen van je werken. Liefs | |
| Aquarel: | Donderdag, december 12, 2019 17:37 |
| Gewist uit het geheugen, maar de leegte kan eenzaam maken. Teleurstelling voel ik erbij. Rakend geschreven. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 december 2019 | ||
| Thema's: | ||