Ik ben alleen met een dans in de spiegel wanneer druppels schuim over de eerste ouderdomsvlekken dwalen. Nogmaals veeg ik de hoop weg in valse bescheidenheid.
Verberg, verberg, verberg!
Alleen mijn pantoffels geven vrede aan mijn klamme voeten dus trek ik snel mijn kleren aan op het ritme van deze stille dans en ik zing mijn onzekerheid weg met een gladde veeg gel in mijn haar. Ik knijp een oogje dicht.
Verberg, verberg, verberg!
Dansend loop ik door de straten maar niemand die het ziet achter een te grote pet en dikke sjaal.
Ontwijkend schaats ik verder tot er plots iemand ogenblikken gooit in mijn verwarde bange ziel. Een wenkbrauw trekt de hoogte in want ik voel me diep geraakt.
Betrapt!
Yellow / 16 december 2019