Het is vandaag precies 21 jaar geleden
dat het licht in jou ogen definitief is uitgegaan.
Kerstmis is nooit meer Kerstmis geweest zoals voorheen.
Geen lichtjes in de kerstboom enkel eentje aan het raam.
De leegte zonder jou is met geen woorden te beschrijven
Ondanks de mooie herinneringen blijft het verdriet
Zwaar zijn soms de dagen
en lang duren soms de nachten
terwijl tranen dan blijven stromen
Doorheen een ijzige stilte hoor ik soms jou stem
Afscheid nemen kon ik niet
Jouw afscheid kwam zo onverwacht.
Door velen niet te begrijpen.
Niemand besefte hoeveel jij had geleden
doorheen al je zorgen en twijfel heen.
Je wilde vrij als een vogel zijn,
niet in een kooitje leven.
Zo spreidde jij jou vleugels
en ben je van ons weggevlogen.
Afscheid nemen doet zo'n pijn
en 't zal altijd bij mij zijn
tot mijn laatste snik.