Hectisch virtueel
hectisch virtueel
nog zag ik
vaag haar hand
als in doorzichtig
glas wuifde zij
heel transparant
het charmante
afscheid nemen
verguldde nog
het zeer abrupte
terug moeten treden
er was geen
plaats voor haar
in het snel
wisselende
hectisch virtueel
de techniek
was haar al te veel
op het blauwe ego
toneel waar mono de
dood was van de dialoog
zij werd breekbaar
in haar oplichtende
contouren die ons
niet echt meer
wisten te ontroeren
wil melker
27/12/2019
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, december 27, 2019 20:51 |
| Dit gedicht weet me te raken en ik vind het bijzonder mooi geschreven Wil. Het is ook een gedicht met veel inhoud die laat nadenken en in voelbaarheid van het geschrevene even denkbeeldig stil laat staan tot een ontroering. Heel mooi. | |
| M-Rose: | Vrijdag, december 27, 2019 20:22 |
| ja k ben het dan ook mr mt Teun eens. | |
| M-Rose: | Vrijdag, december 27, 2019 20:19 |
| heksen ritueel ??? | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, december 27, 2019 13:20 |
| Ben het met Teun eens Wil, die breekbare momenten die zo slopend zijn, zijn ook kostbare herinneringen. Wens je een zonnige middag. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, december 27, 2019 12:06 |
| juist die momenten ontroeren th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2019 | ||
| Thema's: | ||