Lactaria
in mijn mondhoek een schaduwheelal
daarachter
een verborgen oercontinent, de
blues van een land waar ik nog nooit ben geweest
gezichten die bij stemmen horen
en reizen bij een aankomst
in gedachte een weg naar een dorp, de
stad en haar lichtzee
wentelwoorden;
zonder dromen geen leven
Reacties op dit gedicht
| Dasje (lucky): | Zaterdag, december 28, 2019 18:43 |
| Fijne beeldende taal! | |
| pieter christiaan paardenkooper: | Vrijdag, december 27, 2019 21:41 |
| ieder mens heeft zo zijn/haar dromen, die hoger dan de toppen der bomen in je innerlijk komen. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2019 | ||
| Thema's: | ||