Zielenletters...
Zielenletters…
Dompel,
duw mijn gedachten naar vroeger,
zal ik zien of gehoord worden.
Lees het verlies tezamen,
groots in alle eenvoud, leef,
leef vlugger en zwijg wanneer ik spreek.
Laat mijn letters ontpoppen
in de mond van de mimespeler,
bij elke dode zin ooit uitgesproken.
Waar men
het verleden uitgewist en bijéén geschraapt
met winterse verlegenheid bezingt,
ben ik gebeten door jou woorden…
esteban 02/01/2020
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, januari 02, 2020 22:10 |
| Dit kan ik voelen. Wonderschoon geschreven en recht uit het hart en het leven. Briljant. De beste allerbeste wensen voor 2020. Liefs | |
| pieter christiaan paardenkooper: | Donderdag, januari 02, 2020 16:15 |
| gebeten, dat klinkt niet positief. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2020 | ||
| Thema's: | ||