woorden
woorden
lopend langs en door de woorden die
ooit in het toekomstige verleden mij
doorboorden en een zweem van
verlangen achter mijn wolkendek
nu staan ze daar te trillen zonder
dat iemand het ziet en doorboren ook
elke ziel die lichtvoetig de sterren passeert
morgen wordt alles beter in de hoop
dat de kou uit de lucht is genomen door
een glimlach hier en een bommetje daar
alsof het slechts een binaire grap is
die niet aanslaat bij het grote publiek
dat almaar dansen wil in zelfbedachte
tuinen van eeuwigheidsbelangen
Reacties op dit gedicht
| wytske: | Donderdag, januari 09, 2020 13:49 |
| woorden kunnen messen en/of veren zijn woorden kunnen zoveel, mooi verwoord | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, januari 09, 2020 13:29 |
| Wat zeg je dat mooi Pieter christiaan, woorden die er toe doen en me doet verlangen naar de hemeltui, Fijne middag gewenst. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, januari 09, 2020 11:23 |
| wie weet th | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2020 | ||
| Thema's: | ||