In rood gedood
in rood gedood
je hebt de zee
zien komen
steeds meer water
tussen duin en
de verte van je dromen
ze bloeide tot
schuimwitte bloemen
die in lange rijen
omsloegen met
donderend geluid
zon weerkaatste
op ontelbare botten
die de vloedlijn
markeerden als het
vroegere kruiend ijs
bizar beschreef zo
dood het sterven
der mensen in een
niets ontziende
onvoorspelbare vloed
in rood gedood
hebben zij zich bij het
laatste oordeel neergelegd
op het zand dat eens
het strand van vakantie was
wil melker
10/01/2020
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Vrijdag, januari 10, 2020 16:53 |
| openbaring ? th |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, januari 10, 2020 10:01 |
| De natuur geeft zich niet prijs Wil en zal altijd winnen zowel op land als het waterdar hier en daar rood kleurt. Ik wens jou een mooie dag. Anneke |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Vrijdag, januari 10, 2020 06:10 |
| tsunamie werd ooit een nieuw woord dat we niet eerder gehoord hadden. de zee geeft, de zee neemt. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2020 | ||
| Thema's: | ||