Wolf
Wolf
Nog altijd vormt de nacht
een kader voor mijn contemplatie
een procedure vaak benut
als bron van inspiratie
verpozing die mijn drang beheerst
naar rust en tijdloosheid
en inkeer door het weerloze
besef van eenzaamheid
Zo blijf ik meermaals wakker
tot het krieken van de dag
als 't uur komt van de wolf
in al zijn onrust en beklag
dan moet ik snel verzaken
aan de kalmte van voorheen
dat daardoor mijn beraad verwoest
en hartzeer t'rug verscheen
Reacties op dit gedicht
| wijnand.: | Maandag, januari 13, 2020 17:09 |
| Graag gelezen | |
| wytske: | Maandag, januari 13, 2020 09:46 |
| als je eenmaal begint te malen, kom je er moeilijk weer vanaf, s nachts vooral. het is goed dat je het van je af schrijft. sterkte ermee | |
| teun hoek: | Maandag, januari 13, 2020 09:35 |
| goede nachtrust toe gewnst. th |
|
| Aquarel: | Maandag, januari 13, 2020 07:30 |
| Juist in de nacht, kan hartezeer zo diep toeslaan. Je hebt het rakend mooi omschreven... Sterkte, liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: waterval |  
|
|
| Gecontroleerd door: waterval | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2020 | ||
| Thema's: | ||