achteruit
achteruit
licht verruilt de tijd voor achteruit te
kijken in de ogen van de nacht waar
beelden striemen die je niet verwacht
na alles meent gezien te hebben
in tientallen herhalingen van wat de
mens zoal bekoort - maar het venijn zit
in het bezinksel de dag erna waar het
brein zich moet verschansen in dagelijkse
zinnigheden die stil hun blik blijven richten
op onuitgesproken woorden die je dan weer
zorgen baren over het pas begonnene
dat is de toekomst die tastbaar binnen
handbereik de mens zal doen huiveren
terwiijl het volk zich dronken danst
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, januari 14, 2020 20:33 |
| Zo in jouw eigen stijl en zo mooi hoe de woorden intens in elkaar overvloeien. Prachtig. Vriendelijke groet | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2020 | ||
| Thema's: | ||