ook al sijpelt geluk
in deze stad
van eeuwige liefde
beklim ik de Eiffeltoren
en kus de lippen
van mijn lief
die haar ogen
gesloten houdt
warm verankerd
onze handen
en in de verte
de vervuilde Seine
die zich spiegelt
in de pupillen
van de ander
verstikkend de lucht
van eindeloze
toeterende auto’s
onder een zomerzon
ook al sijpelt geluk
onophoudelijk
in mijn hart
ik neem vakantie
van alle gesprekken
over oorlog en vrede
stort mij blind
in dit centrum
van liefde en leven
gedurende dag en nacht
sunset 14-01-2020
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, januari 17, 2020 07:21 |
| Clarice, waterval, Dank voor jullie lezen en reageren en nog een heel vredevolle vrijdag verder. Warme groetende genegenheid, |
|
| waterval: | Woensdag, januari 15, 2020 00:33 |
| mooi, die overgave aan "blindheid", en het mag …. groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
| Clarice: | Dinsdag, januari 14, 2020 18:40 |
| Mooi gedicht, sunset, romantiek behoeft geen perfectie, gts Clarice | |
| sunset: | Dinsdag, januari 14, 2020 18:03 |
| pieter christiaan paardenkoper, Aquarel, Dank jullie voor jullie lezen en reageren en nog een heel prettige dinsdagavond verder. Warme genegen groet, |
|
| Aquarel: | Dinsdag, januari 14, 2020 13:46 |
| Leest als genieten... Ik heb even meegenoten, ook al ben ik er zelf nooit geweest. Liefs, Aquarel |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Dinsdag, januari 14, 2020 12:45 |
| parijs, de stad waar dag en nacht leven is, waar ik ooit over een clochard heen boog met diep medelijden, en hij mij met een nijdig gebaar beduidde dat ik op moest hoepelen. |
|
