sterrenhemel
sterrenhemel
door de glazen sterrenhemel heen werd zijn
blik getrokken naar het diepe van de zee aan
woorden die gedrukt en wel stonden te
verstoffen in zijn ooit eindigend verleden
geen mens wist er van dan alleen de vissers
die lusteloos op het potdeksel leunden van
hun roestig schip dat duizend herinneringen in
zich had tot vermaak van diep doordachte dromen
bij het ontwaken galmden de wolken in alle stilte
dat de dag een vol beschreven boek zoui worden
met oude woorden die alleen de vissers nog
begrepen en in zich lieten zinken waar de jutter
nog profijt van trekken kon en later tot zijn vrienden
zeggen zou: "neem mij niet kwalijk voor de mist"
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2020 | ||
| Thema's: | ||