In vallende vloed
in vallende vloed
wij wisselden
schaduw en licht
in doen en laten
een tweeling
jij en ik
jouw lach
sprankelde hoger
mijn tonen klonken
vaak lager in
samen praten
de uiterlijkheden
waren niet congruent
zij een heerlijke griet
en ik tenslotte
ach een aardige vent
maar in ons
liefdesland was het
zelden hand in hand
altijd lokte zee en onder
geweldige wolken de verte
nog weerkaatst
in het grijsblauw
van je ogen stilte
die golven en zand in
vallende vloed gedogen
wil melker
17/01/2020
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Vrijdag, januari 17, 2020 09:58 |
| nauw verbonden altijd bijzonder th |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, januari 17, 2020 08:39 |
| tweeëig dan ,ja dan is het niet eenduidig. De mijne zijn het wél, heel duidelijk congruent en frappant op te ervaren. Mooi verwoordt Wil en leuk om te lezen. Eeen fijne dag gewenst. Anneke |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Vrijdag, januari 17, 2020 08:21 |
| tweelingen, een bijzonder verschijnsel. alleen ken ik het woord congruent niet. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2020 | ||
| Thema's: | ||