zo is het
wit papier en pen en potlood
ogen nog gesloten: een beeld
- dit is het, zeg jij
wanneer ik met uitgestrekte armen
de afstand meet tussen ons beiden
en kom niet verder dan de huid op huid
tel nachten hartslagen lang
het ritme van de jouwe
in mijn verlangen
er zijn geen woorden die dit duiden
noch zal ik jou ooit kunnen mijden
- zo is het, zeg ik
en laat jou lippen zwijgen
met altijd weer een zoen
sunset 18-01-2020
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, januari 19, 2020 00:53 |
| Aquarel, Clarice, Dank jullie voor je lezen en reageren en een rustige nacht verder. Warme groetende genegenheid, |
|
| Clarice: | Zaterdag, januari 18, 2020 22:13 |
| Heel mooi gedicht, Sunset. Gts, Clarice | |
| Aquarel: | Zaterdag, januari 18, 2020 09:17 |
| Ik vind het prachtig hoe jij zo'n intens goed gevoel van samen over weet te brengen. Liefs, Aquarel |
|
