Zonder afscheid
was ze vertrokken
maar in het portiek
waar ze altijd afspraken
stond een schoenendoos
met zijn naam erop
gevuld met kleurrijke kaarsen
weliswaar half opgebrand
maar elk met standaard
ook een stapeltje nostalgische
ansichtkaarten met dorpstaferelen
zoals een paard-en-wagen
op een bijna verlaten kruispunt
en een ruiter langs een kanaal
met twee wandelaars
wat moest hij met al die kaarsen
zocht al naar een afvalbak
bedacht toen opeens dat hij
die ochtend erg laat was geweest
misschien had ze hier wel
op hem staan wachten
om echt afscheid te nemen
er ging een steek door z’n hart
hij zou de doos mee naar huis nemen
de kaarsen een voor een opbranden
denkend aan haar en betere tijden
de vakantiedroom was nu echt voorbij
(zie ook www.geeraardts.blogspot.com)
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Dinsdag, januari 21, 2020 15:42 |
| helaas alleen de lichteffecten th |
|
| waterval: | Dinsdag, januari 21, 2020 13:18 |
| mooi verhalend.... groetjes, van ~~waterval~~~ |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, januari 21, 2020 12:40 |
| Jouw herinneringen mooi verwoordt Gerardo, de steek is voelbaar. Zonnige groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gerardo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2020 | ||
| Thema's: | ||