Stuurloos
Oh weerbarstige zee van mijn jeugd,
ik ben bang voor je diepste geheimen
Machteloos, verwart, boos
grenzen overschreden, zonder woord
Stilte, verdriet, onbegrip
mijn handen tegen jou lichaam aangedrukt
Weerstand, ontkenning, verdrukking
naakt, weerloos en onwetend
Pijn, schaamte, verborgen in de diepte
herinneringen spoelen aan
geef me de kracht, je te trotseren,
verwerken en tot kalmte te brengen
Laat mij mijn eigen route bepalen,
voor deze nieuwe reis, naar de horizon
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Woensdag, januari 22, 2020 12:37 |
| langzaam opbouwen in vertrouwen th |
|
| waterval: | Dinsdag, januari 21, 2020 23:23 |
| Volg vooral je eigen gevoel.. Groetjes van ~~~waterval~~~ |
|
| AxM: | Dinsdag, januari 21, 2020 23:21 |
| Sterkte x mooi! Xx | |
| Clarice: | Dinsdag, januari 21, 2020 22:31 |
| Dat moet moeilijk zijn om mee te dragen, dapper dat je hierover schrijft. Gts, Clarice | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lavender* | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2020 | ||
| Thema's: | ||