rivieren
rivieren
nagalm der eeuwen doen rivieren
verdwijnen in zijn handen waarmee
hij de sextant richt naar de zon
om zijn koers te bepalen naar landen
waar het oeverloos dromen begon
van sterren die dwalen zonder
kompas en een halve eeuwigheid
later die niet te delen is zoals
hij vele reizen later in de schelpen las
want dan zouden er twee eeuwigheden
zijn woorden omvangen die toch al
onbekroond en ongehoord verloren
waren in verlangen dat voor een vreemde in
dromenland niet te lezen was
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Donderdag, januari 23, 2020 13:54 |
| Heel mooi gedicht, doet het ook goed als nagalm van het geheel. Mooi om te lezen. Zonnige middag. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, januari 23, 2020 10:58 |
| poëtisch th | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2020 | ||
| Thema's: | ||