Mopje
Mopje
In het duister,
sluipt ze zachtjes
langs haar medicijnenkast.
Haar stem fluistert
welterusten...
terwijl ze stilletjes zich wast.
Waarom geen lamp aan?
Waarom zo stil?
Ze durft haast niet te gapen...
omdat zij haar slaappillen
wil laten slapen.
Deze grap komt uit een moppenboek, en ik heb er een gedichtje van gemaakt
Reacties op dit gedicht
| Bert Lagom: | Maandag, september 05, 2022 22:12 |
| Wat een mooi gedicht. Je hebt talent meid. |
|
| Luc-Schaduw: | Vrijdag, februari 07, 2020 19:06 |
| Je schrijft mooie gedichten. Lieve groet, Luc |
|
| september: | Donderdag, januari 30, 2020 19:41 |
| Leuk Aquarel. Heel beeldend en origineel geschreven. Mooi. Liefs | |
| Aquarel: | Donderdag, januari 30, 2020 18:29 |
| Dank jullie wel! Liefs, Aquarel 😊 |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, januari 30, 2020 16:47 |
| Leuk gedaan Aquarel met een glimlach gelezen. Mooie avond wens ik je. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, januari 30, 2020 12:48 |
| goede zaak. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Aquarel |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2020 | ||
| Thema's: | ||