stofgoud
in niets lijkt dit op gemberschijn
op vooraanzicht zonder veel omhaal
eerder terughoudend
ook keert het moment in zichzelf
waarbij geen sprake is van herhaling ter
hoogte van de plaats
die als ter plekke bekend staat
de sleutels liggen verspreid over
eigenschappen, gelijkend op een deur
verwijderd van huiselijke kringen
in een stofzee van goud dooft een zon
onthaal ik verloren dagen
kijk ontkennend achterom
en meen te weten
alsnog in beschouwing genomen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2020 | ||
| Thema's: | ||