Vervulling
Het is alsof er alleen de belofte is
De belofte van vervulling
Dat na dat lange zoeken
Dat vol vertrouwen zoeken
In de bestemmingen van het leven
In het steeds maar onderweg zijn
Met soms van die momenten vol
Van aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid
Dat je het gevonden hebt
Waardoor je alleen al door die gedachte
Een beetje vervult geraakt
Waardoor je springerig en licht
Wat dagen door het leven rent
Totdat je ineens herkent
Dat het slechts de belofte is
De belofte van vervulling
Waardoor je weer gaat zoeken
Met steeds weer iets meer haast
Met steeds iets minder vertrouwen
Alsof de rivier waarin je vist
Steeds breder is en sneller stroomt
Steeds vuiler, ondoorzichtiger
Terwijl je binnensmonds begint
Te prevelen
Waar moet dit toch naartoe?
Waartoe toch al dit zoeken?
Ik ben zo moe, zo moe
In je hoofd het beekje
Met kabelend koel kristalwater
Dat zijn weg langs ronde stenen vindt
Reacties op dit gedicht
| Pbouwknegt : | Maandag, februari 03, 2020 12:36 |
| Dank voor jullie vriendelijk commentaar. Groet, P | |
| Clarice: | Zondag, februari 02, 2020 21:59 |
| Heel mooi geschreven zoals het kan voelen, de rusteloosheid en het vele zoeken waarbij je soms ook niet meer begrijpt waarom je op een bepaald punt beland bent. Rakend gedicht, gts Clarice | |
| Aquarel: | Zondag, februari 02, 2020 19:00 |
| Bijzonder mooi. Liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Zondag, februari 02, 2020 18:57 |
| terug naar de oorsprong dus th |
|
| september: | Zondag, februari 02, 2020 17:08 |
| Stil bij het bewonderenswaardig goed geschrevene..dat gevoel dat je weet te treffen en aan te raken met de woorden. En in je hoofd het beekje. Met kabbelend koel kristalwater. Dat zijn weg langs ronde stenen vindt. Schitterend. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pbouwknegt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2020 | ||
| Thema's: | ||