bang wachten op Ciara
bang wachten op Ciara
vroeger waren de winters steenkoud
veegde de storm dagenlang
over de onbeschermde velden
en hield hij zich soms even in
liet ik kraaien stijgen
en hoopte op eender welk teken
tot ook zij, stijf bevroren
uit de hemel kwamen vallen
uiteindelijk viel metershoge sneeuw
begroef het land onder groteske figuren
al bleef de winter hoe hij was
want niets brandt dieper
dan het onverschillig lachen
van de ijskoningin
vandaag volg ik
achter gesloten vensters
de trek van regenwolken
druppels zijn allemaal eender
en toch heel verschillend
soms blijft er eentje tergend hangen
om dan snel en krachteloos zijn bestemming te volgen
de korte droom
over een kus van de ijskoningin:
voorbij;
het vriest en sneeuwt
al jaren niet meer echt
wat blijft is bang wachten op Ciara
sunset 08-02-2020
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zondag, februari 09, 2020 08:07 |
| juffie, Het komt wat komt. En laten we maar het beste ervan hopen. Dank voor je lezen en reageren en nog een liefst heel vredige zondag verder. Warme genegen groet, |
|
| juffie: | Zaterdag, februari 08, 2020 15:36 |
| Valt nu nog mee...maar morgen..... Februaristormen zijn er al vaker geweest, we zullen zien. |
|
