Zware les
Zware les …
Het is windstil in mijn hoofd
ondanks het ruizen om mijn oren
Mijn gedachten zijn verdoofd
jij wou mijn roep niet horen
Jouw stormige passeren
deed mijn stem verheffen
En jouw apathisch reageren
wist mijn hart te treffen
De taal die ons verbond
mist nu alle tolken
De woorden uit mijn mond
lijken raak gegooide dolken
Nog één keer zie jij om
ik ben de zoutpilaar
Wetend ik ben stom
zo gaan wij uit elkaar
Verloren in de tijd
zijn woorden niet te keren
Besef ik ben je kwijt
het is zuur om zo te leren
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Maandag, februari 10, 2020 06:48 |
| Pijnlijk, mooi geschreven. Als het fictie is, goed ingeleefd. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: trucker klaas |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2020 | ||
| Thema's: | ||