Zomaar op een middag
Hij wil naar buiten,
daar is hij zo lang niet geweest
schuifelend met zijn zoon
genietend van de prille zon
“komt u hier vaker ? “,
vroeg hij hem
zijn zoon knikte begripvol
dat deed zijn vader zichtbaar goed
ze liepen, net als elke dag,
langs het vertrouwde water
bloemenperken geurden
“ben hier al zo lang niet geweest”,
verzuchtte de oude man
terug wandelend van boom tot boom
op adem komend, thuis gekomen
met de lift naar boven, zichtbaar moe
de vader kijkt naar zijn zoon
“ik zie je zo weinig, wanneer gaan
we weer eens wandelen”
ik ben al zo lang niet buiten geweest“
daar is hij zo lang niet geweest
schuifelend met zijn zoon
genietend van de prille zon
“komt u hier vaker ? “,
vroeg hij hem
zijn zoon knikte begripvol
dat deed zijn vader zichtbaar goed
ze liepen, net als elke dag,
langs het vertrouwde water
bloemenperken geurden
“ben hier al zo lang niet geweest”,
verzuchtte de oude man
terug wandelend van boom tot boom
op adem komend, thuis gekomen
met de lift naar boven, zichtbaar moe
de vader kijkt naar zijn zoon
“ik zie je zo weinig, wanneer gaan
we weer eens wandelen”
ik ben al zo lang niet buiten geweest“
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Maandag, februari 10, 2020 17:21 |
| toch voldoening th | |
| Janny Flikkema: | Maandag, februari 10, 2020 14:15 |
| Ik zeg niets,,,,,,,, maar wat een mooie,,,, |
|
| Aquarel: | Maandag, februari 10, 2020 06:54 |
| Mooi, liefdevol geschreven. Het is zo triest wanneer herinneringen worden gewist. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rien de Heer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2020 | ||
| Thema's: | ||