en niet Cira
waar uit mijn handen
de dag valt
vluchten wolken voor hem uit
bevelen luid de uren
te dromen tot in avond
eer vroege nacht
zich legt over het grijze, zwarte
toch blijft het zingen
dat je van boven af hoort
het klinkt als de bulderende wind
en ik luister stomverbaasd
met open mond
waar tijd vergaat in de roes
van het huilen van zijn klanken
tot ik ontwaak
uit sluimerende slaap
waarin ik gevangen was
al bleef ik ver van razernij
eens die voorbij
verwarmt mij enkel nog jou zijn
en pure liefdeslust
- en niet Ciara -
laat mij beven
sunset 10-02-2020
