Mijn waarheid
Alweer die kleingeestigen
ze irriteren me mateloos
brengen me aan het twijfelen
misschien moet ik mijn
mening over hen herzien.
Was ik niet te harteloos?
In een kasteel woon ik
immers allang niet meer
en in het leger was ik
slechts een matroos
terwijl in mijn familie
generaals regeerden
allesbehalve landloos.
Neen, ik geloof nu dat
we allemaal gelijk zijn
allen grenzeloos en
machteloos tegelijk.
Ieder vecht de kosmische
strijd met zichzelf uit.
Want grote en kleine mensen
bestaan enkel en alleen
in Gullivers reizen.
Of in sprookjes met een
dikke lange varkenssnuit.
Dàt zou men in scholen
moeten onderwijzen !
Reacties op dit gedicht
| Claudelaire: | Woensdag, februari 12, 2020 15:13 |
| Inderdaad, elk bestaansvorm is zo nietig als de microkosmos en zo groots als het heelal, tegelijkertijd ! | |
| Aquarel: | Woensdag, februari 12, 2020 14:59 |
| Ja, ieder mens is groots en nietig klein tegelijk, ongeacht hoeveel geld ze verdienen of wat hun huidskleur is. Liefs, Aquarel |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, februari 11, 2020 18:33 |
| ja dan zwak van kracht betracht ook een beetje heel het grootmoedige mededogen tonen doet ons allen machtig goed. groetje, hans |
|
| september: | Dinsdag, februari 11, 2020 12:12 |
| Goed gedicht Claudelaire. Mooi geschreven waarheid. Vriendelijke groet. | |
| Anneke Bakker: | Dinsdag, februari 11, 2020 11:36 |
| Dat ook lichte en donkere mensen gelijk zijn, zou een wijze les zijn. Zonnige groet Claudelaire en mooie dag. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, februari 11, 2020 11:25 |
| gelijkheid wachtend op geluk th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2020 | ||
| Thema's: | ||