dit is het land waarvan gezegd wordt
dat alles hier eindigt en ook alles begint
waar de dorpen in slaap over mij heen kruipen
de kerken met hun zware fundamenten
en altijd weer die blaffende honden

dit zijn de dorpen met hun leegte
waarin ik 's ochtends sta als ik ontwaak
in de dag waar de dauw mij aan dorst herinnert
dorpen die mij zeggen dat mijn leven eenvoudig is
terwijl zij zelf drie keer stoppen met zijn
en één keer zelfs het begin niet vinden

en dat, onder het dekbed, ben ik
terwijl huilende honden mij 's nachts wakker houden
en het lege land in de morgen voor mij knielt
is mijn slaap mij een doorn en zie ik
dorpen tergend traag levend sterven
elk geduld aan is hen niet besteed

maar de winter kwam niet
anders dan het onweer en natte sneeuw
toen ik gisterenavond over de snelweg naar huis reed
en de temperatuur plots vijf graden daalde
ik stuurde hem mijn jeugdherinneringen
en nog heeft hij geen enkel moment aan terugkeer gedacht


sunset 11-02-2020