Zonder levenspijn
zonder levenspijn
je streelde
het blond
gaf een lach
aan hun mond
ving de
blikken van
al die ikken
in de dop
jij speelde
verdeelde
heerste zonder
dissonant
want in hun
vertrouwen op
jou was geen angst
die benauwde
ieder gaf
open en lief
wie hij was
wat zij deed
of had zonder
enig vergelijk
omdat samen
verschillen vergat
idyllisch
de sfeer die
er was zij gaven
zoveel meer in
deze magische
momenten van
intens samenzijn
zonder levenspijn
wil melker
12/02/2020
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Donderdag, februari 13, 2020 16:24 |
| uit je hart geschreven sterkte knuff | |
| Aquarel: | Woensdag, februari 12, 2020 10:43 |
| Heel mooi, Wil. Ik denk hierbij terug aan de tijd dat ik als vrijwilligster mocht helpen op een speelzaal voor speciale kindjes. Zij hadden allemaal een vorm van levenspijn, maar wij wisten een sfeer te creëren, waarin deze kinderen even zorgeloos konden genieten. Liefs, Aquarel |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, februari 12, 2020 10:22 |
| Leven zonder levenspijn en toch samenzijn, hoe doe je dat Wil, jij zegt het hier heel mooi. maar het alleen zijn mét levenspijn alle dagen weer opnieuw is angstig benauwend dat kan ik je verzekeren. Ik wens jou een mooie dag met zonnige groet Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2020 | ||
| Thema's: | ||