het voelt allemaal zo chaotisch, soms
wanneer ik daar sta
waar het zo stil is
dat ik merk
wanneer het denken stopt
en het horen begint
en ophoudt
en het zien komt
waar een vogel vliegt
glijdt en schreeuwt
en ik spreken wil
in de donkere lucht
over alles en niets
en het niet zeggen kan
omdat het licht zo is
als op de eerste keer
en ik enkel schaduw ben
die zegt dat hij blijft
zelfs als dit land vergaat
door wat nu waar is
en dat het goed is
om alles te riskeren
dan kan ik eindelijk
deze woestenij
zijn naam geven
sunset 13-02-2020
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Vrijdag, februari 14, 2020 07:48 |
| teun hoek, pieter christiaan paardenkoper, Ilse Bruintjes, Dank jullie wel voor jullie lezen en reageren en geniet van een vredevolle Valentijn. Warme genegen groet, |
|
| ILse Bruintjes: | Donderdag, februari 13, 2020 16:09 |
| mooi neergezet | |
| pieter christiaan paardenkooper: | Donderdag, februari 13, 2020 12:39 |
| prachtig neergezet, sunset. |
|
| teun hoek: | Donderdag, februari 13, 2020 12:18 |
| dat het je lukt th | |
