Richters.
Richters.
Zij waren God en
de woestijn vergeten
Mozes en Jozua niet meer genoemd.
’t Verbond met God
In tijd versleten
het uitverkoren zijn verroest en ongegrond.
De overwinningen
waren Vergeten
door God in ’t Beloofde land bewerkt..
De vijand gooide
nu hoge ogen
door Hogerhand gesterkt.
God wilde hen weer
doen begrijpen
dat in Zijn eer slechts vrede wenkt.
Dat Hij centraal staat
In hun leven
dat men Zijn wonderen gedenkt.
Hij bleef getrouw
aan Zijn belofte
op Horeb gebeiteld met Zijn Hand.
’t Beloofde land
had men verkregen
die boodschap niet bij hen geland.
Via de richters nieuwe
wonderen
toch viel men keer op keer terug
op eigen inzicht
onkunde, misvorming
wachtend op die beloofde Goddelijke brug.
Het lijkt in onze tijd
niet anders
denken op eigen been te kunnen staan.
De Hemel huilt
om die vergissing
Het Lam van God biedt zich nog aan.
th
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Vrijdag, februari 14, 2020 16:49 |
| Zeer sterk gebracht en verwoord | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, februari 14, 2020 15:54 |
| Weer een mooi Bijbelverhaal laten lezen Teun, dank hiervoor. Fijn weekend samen. Anneke |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, februari 14, 2020 13:59 |
| de rijker veroveraars die wel bekomen niet meer zo vurig cultuur over nemen, komt historisch vaak voor, maar dezen bleven naar hun oorsprong reiken waar. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2020 | ||
| Thema's: | ||