Ogen
Ogen verhalen de taal die je ziel spreekt .
Ogen die glimlachend stralen wanneer ze naar de mijne kijken .
Heel even kijken ze diep en hou ik je blik even mee vast .
Maar het warmte overwelmt me waardoor ik mijn blik neer sla.
Je ogen een zee van avontuur en toch betrapte ik in jouw kwetsende ooghoekje je ego .
En al heel snel draai ik mijn gezicht terug weg .
Ik kijk je nog even aan en groet je tot ziens met blik en hand .
Reacties op dit gedicht
| Erosplato: | Donderdag, februari 20, 2020 08:55 |
| Dank je voor jullie reacties! |
|
| Aquarel: | Zondag, februari 16, 2020 07:02 |
| Intens het ogenblik beschreven. Erg goed gedicht. Welkom op gedichtenfreaks. Liefs, Aquarel |
|
| september: | Zaterdag, februari 15, 2020 20:28 |
| Mooie diepe momentopname van oogcontact. Ze zeggen dat het de spiegels van de ziel zijn. Mooi geschreven Erosplato. | |
| Gerardo: | Zaterdag, februari 15, 2020 20:03 |
| In ogen kun je veel lezen, dat blijkt. | |
| Hans Winter: | Zaterdag, februari 15, 2020 19:33 |
| waar degene tegenover je fysiek doorgang geeft voor de ziel en die ontvankelijk dan voor de geest, Ja-wees-er daar zie je deze ene het meest. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Erosplato | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2020 | ||
| Thema's: | ||