Plots stond je op mijn stoep en
vroeg je om te blijven.
Ineens had je spijt over;
wat verloren was en kwijt.
Wanneer je een glimp ziet van dat
wat uit je handen glijdt,
knijp je er hard in
als een houvast voor jouw
onzekerheid.
Het zijn echter woorden en ideeën
in momenten van pure angst,
dat wanneer je niet alles kiest,
op het einde mogelijks iets verliest.
Zo stel je jezelf steeds veilig in dit leven
Zonder ooit iets terug te geven.