beeldenstorm
beeldenstorm
de beelden die hij hieuw uit licht en
wolkenflarden projecteerden zich in
waterspiegelingen van zee en woest geweld
door huizenhoge waterbonken
ze maanden hem om weer te keren
tot de oorsprong aller dingen die gezien
en altoos verborgen blijven in het hart
van verdwaalde diepe denkers waar
de bodemloosheid in de ogen schiittert
als een utopie waar het mensdom dom
zich laaft en altijd dorstig blijft
hij weigerde nog langer wind en pixels wegend
in zijn in licht badend atelier te bestormen
tot een nieuw zicht op licht en dichterbij
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2020 | ||
| Thema's: | ||