De donkere kant van de maan
Omringd door nachtelijk duister
bedekt door de stilte
van niet meer bloeiende liefde
flonkeren sterren
in het licht van hun schijn
straalt voor ons
geen morgen meer
klinken wegstervende kreten
van verlangen naar vroeger
telkens weer anders
steeds maar draaiend naar
de donkere kant van de maan
bedekt door de stilte
van niet meer bloeiende liefde
flonkeren sterren
in het licht van hun schijn
straalt voor ons
geen morgen meer
klinken wegstervende kreten
van verlangen naar vroeger
telkens weer anders
steeds maar draaiend naar
de donkere kant van de maan
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Donderdag, februari 20, 2020 21:49 |
| Heel mooi gedicht, Rien. Na het donker komt er hopelijk ook weer terug licht. Gts, Clarice | |
| Clarice: | Donderdag, februari 20, 2020 17:48 |
| Heel mooi gedicht, Rien. Na het donker komt er hopelijk ook weer terug licht. Gts, Clarice | |
| ILse Bruintjes: | Donderdag, februari 20, 2020 14:22 |
| mooi verwoord | |
| Aquarel: | Donderdag, februari 20, 2020 12:58 |
| Droevig, maar mooi verwoord. Ik wens je sterkte toe. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rien de Heer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2020 | ||
| Thema's: | ||