Anneke Bakker vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen

Clarice:	Donderdag, februari 20, 2020 22:11
Een mooi, stilmakend gedicht, Anneke, waarin nog wel mensen zich zullen herkennen. Iemand zei me ooit dat je moet leren leven met die andere ik die nooit meer hetzelfde zal zijn. Ik vond dat fatalistisch maar misschien is het wel zo. Gts, Clarice

---

september:	Donderdag, februari 20, 2020 20:13
Bewogen lees ik je ontroerend en inzichtrijke gedicht Anneke. In een bewogen leven kan een strijd gaande zijn. Helaas kan na breken een residu blijven wat niet meer echt herstellen kan. Tussen plooien van de ziel hoop ik dat er een acceptatie en overgave kan zijn en alle wapens ten spijt wat je graag wilt positief blijven leven. Indrukwekkend en bewonderenswaardig gedicht Anneke. Liefs

---

Aquarel:	Donderdag, februari 20, 2020 12:54
Een innerlijke strijd om datgene los te laten wat zich vastgrijpt in de ziel. Het doet me denken aan een gebed: God, geef me sereniteit om te accepteren wat ik niet kan veranderen, de moed om te veranderen wat ik kan, en de wijsheid om het verschil te zien. Liefs, Aquarel

---

teun hoek:	Donderdag, februari 20, 2020 12:07
dit blijft hangen in de plooien, doch je hebt er mee leren om gaan. Ik bewonder je kracht daarin. Dat die vlag in top blijft. h gr teun

---

pieter christiaan paardenkooper:	Donderdag, februari 20, 2020 08:47
tja, die innerlijke conflicten tussen gevoel en verstand, dat draagt een mens zijn/haar leven lang mee. volgens mij zijn zij beide niet helemaal te vertrouwen.

---

Auteur:  Anneke Bakker
Gecontroleerd door:  christina
Gepubliceerd op:  20 februari 2020
Thema's: [Leven] [Vroeger/Herinneri] [obsessie]