eindeland_
laat de kraaien hun deel nemen
gij immers zijt genageld tot uw einde
slechts stofdeeltjes ontmoeten elkaar
totdat de wind krachten verzet
stof in het land van afscheid
ongekend is mijn wereld
zij welke zoeken hebben zichzelf belogen
alsof de zon zichzelf verheft
zo groot zijn uw leugens
slechts een schaduw heeft uw stof verkoeld
ongekend is het getal welke de aarde doorkruisen
lering is nooit te vinden
dwaling is hun meester
wat zij horen blijkt de stem van hun aanschijn
voor de zoekenden is de vrede de maan
volgende de beweging
de aarde schijnt verworpen
zoekend zwoegende de onvindbare vredevorm
vastgespijkerd door krachten
welke soldaten zijn
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, februari 22, 2020 21:29 |
| Pure diepzinnige vergaand mooie mystiek. Prachtig. Schitterend. Vriendelijke groet. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Connection | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2020 | ||
| Thema's: | ||