Tumultueus passeren
tumultueus passeren
al spinnend
heb jij je weer
laten zien op
illustere plaatsen
als schim of
waaiend doek
maar zeker
nooit herkenbaar
alleen als het
echt moet
een vage
dwarreling die
de ooghoek
voor even vulde
bij nader inzien
alles weer
snel verhulde
zonder dat er
vingers op
werden gelegd
je raasde vol
geluid voorbij
in tumultueus
passeren
beschadigde je
zo her en der
een spiegelruit
waarvan barsten
scherven weer
als gift erfden
nog is het
niet voorbij
zijn haast
maakt plaats
voor een
volgende zucht
want in een
cyclisch vacuüm
komt wind
nooit tot rust
wil melker
25/02/2020
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Dinsdag, februari 25, 2020 12:19 |
| Er komt morgen nog meer aan hoor ik net, zet je maar schrap Wil, het tumult blijft nog even. Maar de zon schijnt hier en dat vergoedt veel. Mooi verwoordt in dit gedicht. Anneke |
|
| teun hoek: | Dinsdag, februari 25, 2020 11:49 |
| het blijft hommeles Wil. th |
|
| Autumn2: | Dinsdag, februari 25, 2020 07:11 |
| Erg mooi! Strofe 3 is helemaal super! | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 25 februari 2020 | ||
| Thema's: | ||