Laat me
Stilstaan en zien
hoe het bloeden van de aarde
in elkaar beweegt
er is alleen maar waarheid
en een kijken
naar de sterren rond de straat
daarachter in de verte
weet ik mij een vondeling
een die terugkeert, weer verdwijnt
laat me, ik ben misschien te laat geboren
of in een land met ander licht
ik hou van schamel en van duur
toch zal ik elke dag verdwalen
laat me,
dat houdt de zaak in evenwicht
één druppel licht schijnt
op de dauw van het leven
hoor hoe het blad zich vertakt
met druppels poëzie en schuim
zing ik naar de sterren
verdwalend in het avondlicht
laat me, ik hou van water en van aarde
laat mij m’n eigen gang maar gaan
ik heb het altijd zo gedaan
hoe het bloeden van de aarde
in elkaar beweegt
er is alleen maar waarheid
en een kijken
naar de sterren rond de straat
daarachter in de verte
weet ik mij een vondeling
een die terugkeert, weer verdwijnt
laat me, ik ben misschien te laat geboren
of in een land met ander licht
ik hou van schamel en van duur
toch zal ik elke dag verdwalen
laat me,
dat houdt de zaak in evenwicht
één druppel licht schijnt
op de dauw van het leven
hoor hoe het blad zich vertakt
met druppels poëzie en schuim
zing ik naar de sterren
verdwalend in het avondlicht
laat me, ik hou van water en van aarde
laat mij m’n eigen gang maar gaan
ik heb het altijd zo gedaan
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Woensdag, maart 04, 2020 17:49 |
| Ik lees een ondertoon als 'hou toch van me zoals ik ben'. Mooi gedaan weer, gts Clarice | |
| John Kroos: | Woensdag, maart 04, 2020 16:47 |
| Mooi, een stukje Ramses overgoten met een eigen sausje. En zeker niet onverdienstelijk, ik heb ervan genoten. Groetjes, John Kroos. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rien de Heer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||