Basis
De weg weer kwijt tot mijn spijt
Zoekende in mijn angst
Verdrinken in verdriet en zelf vertwijfeling
Laatste basis is weg
Wat een pech
Opgesloten in mezelf
Zorgen voor anderen
Om zelf maar niet te voelen
Willen schreeuwen en huilen
Ruzie maken om niets
In de hoop dat je me hoort huilen
Huilen diep van binnen
Want ik weet niet meer waar ik moet beginnen
Ik wil gillen, schreeuwen en boos zijn
Boos zijn op het falen van het systeem
Opgegeten worden door schuldgevoel
Waarvan men zegt dat ik die niet hoort te hebben
Maar het knaagt
Stukje bij beetje is mijn laaste basis helemaal weg
Zoekende in mijn angst
Verdrinken in verdriet en zelf vertwijfeling
Laatste basis is weg
Wat een pech
Opgesloten in mezelf
Zorgen voor anderen
Om zelf maar niet te voelen
Willen schreeuwen en huilen
Ruzie maken om niets
In de hoop dat je me hoort huilen
Huilen diep van binnen
Want ik weet niet meer waar ik moet beginnen
Ik wil gillen, schreeuwen en boos zijn
Boos zijn op het falen van het systeem
Opgegeten worden door schuldgevoel
Waarvan men zegt dat ik die niet hoort te hebben
Maar het knaagt
Stukje bij beetje is mijn laaste basis helemaal weg
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Donderdag, maart 05, 2020 18:14 |
| heel mooi maar ook een droevig gedicht wel herkenbaar groetjes | |
Over dit gedicht
| Auteur: Morgain-Amaris | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||