Zelf gekozen
Gevoelens vol verbijstering
verdriet, boosheid, schuld
worstelden om voorrang
bij dag en bij nacht
de wereld werd heel klein
emoties des te groter
alleen het delen met elkaar
gaf wat steun door herkenning
er was dan wel eindelijk rust
maar niet voor de nabestaanden
verslagen bleven ze achter
voor hen was er vooralsnog
levenslang
verdriet, boosheid, schuld
worstelden om voorrang
bij dag en bij nacht
de wereld werd heel klein
emoties des te groter
alleen het delen met elkaar
gaf wat steun door herkenning
er was dan wel eindelijk rust
maar niet voor de nabestaanden
verslagen bleven ze achter
voor hen was er vooralsnog
levenslang
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zondag, maart 08, 2020 21:32 |
| Zelf heb ik heel lang geleefd, enkel om nabestaanden dat gevoel te besparen. Ik kon mij niet voorstellen dat ik ooit nog blij zou zijn met mijn leven, al is dat nu wel zo. Juist die mogelijkheid gun ik anderen ook, die geen weg meer zien. Maar wanneer iemand zo wanhopig was en deze keuze heeft gemaakt, blijft het altijd zwaar voor nabestaanden. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
| teun hoek: | Zondag, maart 08, 2020 12:51 |
| ingrijpend voor wie achter blijven vaak met schuldgevoelens. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gerardo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||