Jouw tweede huid
jouw tweede huid
ik voelde nog vaag
jouw tweede huid
in tedere omhelzing
zacht rode lippen
kusten ingetogen
schermend blauw
met het eindeloos
repeterende nabeeld
ik houd van jou
woordloos koos
verliefd het
manuele spreken
waarbij het scherm
voorkwam dat wij ons
al snel verveelden
zelfs in de meest
subtiele lichaamstaal
waren wij nooit klaar
met afscheid in
zicht werd liefde door
stilte overweldigend belicht
wil melker
09/03/2020
Reacties op dit gedicht
| Prettywoman: | Dinsdag, maart 10, 2020 19:01 |
| Kippenvel. Groeten x |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, maart 09, 2020 10:15 |
| Ik schreef het elders al Wil, liefde kent zijn grenzen niet, het blijft een mysterie. Zonnige groet en fijne dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||