Gebroken glas
Gebroken glas vernield door de majesteit
Duizenden stukken geluk vormen een grijze eenheid
De scherven weerspiegelen
De frustraties die zich in mij priegelen
Disharmonie met mezelf in hoogsteigen persoon
Verdronken machteloosheid op de hoogste troon
Aan het rouwen om hoe het ooit was
Want het was nochtans mooi, dat onberispelijke glas
Maar ik zal met het verdriet leren leven
Door de scherven met goud terug aan elkaar kleven
Duizenden stukken geluk vormen een grijze eenheid
De scherven weerspiegelen
De frustraties die zich in mij priegelen
Disharmonie met mezelf in hoogsteigen persoon
Verdronken machteloosheid op de hoogste troon
Aan het rouwen om hoe het ooit was
Want het was nochtans mooi, dat onberispelijke glas
Maar ik zal met het verdriet leren leven
Door de scherven met goud terug aan elkaar kleven
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Woensdag, maart 11, 2020 16:05 |
| Zo herkenbaar die onzekerheid, disharmonie hier zo mooi verwoordt. Warme groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Prettywoman | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||