het onderste woord
onbegonnenheid
het onderste woord moet boven komen en
verpulverd uitgestrooid worden over velden
vol blauwe letters die de mensheid al lang
genoeg hebben geoogst tot vermaak van
harteloze maaiers met span en zeis in
driekwarts maat en aldoor banden van
stem en breughel te diep de zinnen
prikkelden om nooit meer genoegen te
te nemen met surrealistische gedichten
als ooit tevoren klanken de ziel doorboorden
men niet meer wist dat men ooit geweten
heeft waarvoor geleefd werd in de hof van
eden en het altijd zo had kunnen blijven te
laat het gelaat verstijfd tot onbegonnenheid
Reacties op dit gedicht
| joepondro: | Zaterdag, maart 14, 2020 16:03 |
| Prachtig surrealistisch, mystiek gedicht. | |
| september: | Donderdag, maart 12, 2020 17:42 |
| Zeer mooi. Uitnodigend tot meermaals lezen en laten bezinken. Vriendelijke groet. | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, maart 12, 2020 11:07 |
| Ik beschouw dit gedicht als mooie poëzie. Zonnige groet en fijne dag. Anneke |
|
| teun hoek: | Donderdag, maart 12, 2020 09:42 |
| diepgaand th | |
| Hans Winter: | Donderdag, maart 12, 2020 08:26 |
| laten wij talen naar het enkel woord der oorsprong dat ons naar behoren ten laatste toe te bestemmen staat. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||