Twee werelden
twee werelden
ik weet dat
als zij lacht
iemand aan de
rand van haar
bewustzijn
op haar wacht
een vage zwaai
waar donker
even lichter kleurt
lucht bewegelijk
naar het pril
van lente geurt
ambivalentie
maakt haar
blik onzekerder
in de keuze van
de stap vooruit
of een zwaai terug
ze is blijven staan
op het randje
van twee werelden
met lichte spijt in
haar hart toch de
lach achterna gegaan
wil melker
15/03/2020
Reacties op dit gedicht
| september: | Zondag, maart 15, 2020 14:26 |
| Dit is heel mooi geschreven Wil. Het blijft bij na meermaals lezen. Ik zwaai denkbeeldig met glimlach naar jou en dit mooie gedicht. Fijne zondag. Liefs | |
| Anneke Bakker: | Zondag, maart 15, 2020 11:37 |
| Een zwaai of een glimlach doe al veel Wil hoef je nooit spijt van te hebben, ik stuur ze allebei naar jou. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: wil melker | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||