Om zeep...
Om zeep…
1096 dagen na Lock down Day weet ik niet of er nog iemand is die dit zal lezen.
Bijna nergens meer kan ik aan voedsel geraken, de wereld heeft honger!
De wereld zal eindigen volgens doemdenkers, de wereld is om zeep.
Hoe het zover kunnen komen is men al lang vergeten.
De besmettelingen regeren over de straten, paniekerig hou ik ze in de gaten
vanachter mijn gordijnen. Enkel met mijn tweeloop durf ik nog buiten komen.
Slapen doe ik met één oog open, de schimmen fluisteren, fluisteren.
Soms droom ik in realtime, dan sta jij voor me en lach om mijn bezorgdheid.
“Ach banban, het zal wel zo geen vaart lopen zeker”
Ik hoop het meisje, ik hoop het.
Maar de hoop bleek vals.
Mij resten enkel de herinneringen, want jullie ben ik kwijt,
de ziekte spaarde niemand. Genezen is enkel nog voor de rijken.
Zo hield de aarde grote kuis en kon alles weer van vooraf aan beginnen.
“Goed de handen wassen” was de boodschap
Ik zag je staan in je winterjas en vroeg waar je naartoe ging.
“om zeep lieveling, om zeep” riep je en je verdween…
esteban zondag 19 maart 2023
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Vrijdag, maart 20, 2020 11:44 |
| Het gedicht bezorgd me rillingen. Sterkte en gezondheid wens ik je. Liefs, Aquarel |
|
| Clarice: | Donderdag, maart 19, 2020 20:18 |
| Gelukkig is onze gezondheidszorg niet op smeergeld of omkoping gebaseerd zoals in sommige landen het geval is. Indringend geschreven, gts Clarice |
|
| september: | Donderdag, maart 19, 2020 19:52 |
| Dit is intens beklemmend en daarnaast heel goed geschreven Esteban. In hoe het gedicht bekruipt aangaande wat er rondwaart is het fenomenaal geschreven. Ik wens gezondheid toe. Liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||