merel
merel
zijn merel zingt gewoon zijn
aloude lied boven op zijn
dak over zijn klein coronalandje
de kanaries in zijn voleire maken
aanstalte te broeden omdat de
prille lente geurt in alle vroegte
ochtendnevel fleurt met zijn
dromen over lege straten en
pleinen die de pijn verzachten
van zijn apocalyptische visioen
die zegels van de hemelse boekrol
openen wee na wee als een vrouw
in barensnood die de stilte uitschreeuwt
over lege straten en pleinen waar een
zwerver het lied van zijn merel baart
Reacties op dit gedicht
| Anneke Bakker: | Vrijdag, maart 20, 2020 18:16 |
| Door de stilte klinkt de merelzang nog zuiverder dan normaal. Mooi gedicht om te lezen. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, maart 20, 2020 12:00 |
| zwarte welluidendheid. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||