Hoe het gaat
Hoge bergen brengen schaduw
Maar het licht vind de spleten
Als een oog zo sluw
Wolken brengen regen
Maar vergeet niet
Het kan aanvoelen als een zegen
Zuurstof houd je niet alleen in leven
Ook liefde moet je uzelf geven
Alle gronden dienen om op te landen
Maar gronden schup je niet weg
Zonder je handen
Je kan benauwd zweten
Om angst te ruiken
En dan in jezelf kruipen
Wie zal het weten
Iedereen zal je ooit wel vergeten
Ook legendes
Hebben op het einde
Legen agenda's
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Donderdag, maart 26, 2020 09:12 |
| we wachten af. th | |
| Hans Winter: | Donderdag, maart 26, 2020 08:02 |
| elke dag in de wacht op de volgende morgen toch dit enkel intens moment. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Werner S |  
|
|
| Gecontroleerd door: Werner S | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||