Ik mis
Ik mis school
Ik mis een knuffel, een arm mij mij heen.
Ik mis bezoek.
Ik mis vroeger.
Ik mis een pilsje pakken.
Ik mis gewoon mijn ding doen.
Verander.
Ver ander
Ander leven
Ander zijn.
Ander gevecht tegen een onzichtbare ....
Vragen zonder echte antwoorden.
Het gaat anders.
Nooit meer hetzelfde?
Wij wachten,
We dachten.
Dat het nooit zo zou zijn.
We dachten dat we alles konden maken.
Dat we alle vragen konden beantwoorden.
Ik mis lucht.
Ik mis open huizen.
Open steden, open grenzen.
Ik mis net als jij
zekerheden.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, maart 30, 2020 15:37 |
| opeens geen deugdelijke steunpunten, alleen de onbegrensde beklemming in ruimschootse beslotenheid onder ogen genomen kluistert, ‘t ene moment denk je ik keer naar binnen, daartoe is ons de weg aangezegd, en ‘t andere tik je weer op de muur om wie weet ineens wat te horen. groetje, van mede dichterlijk tikkertje hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aad van der Klaauw | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 maart 2020 | ||
| Thema's: | ||